Менің кіші Отаным

Туған жер деген бір ғана қысқа сөзде қаншама терең мағына жатыр. Әр адам үшін бұл сөзде өзіндік, жеке, ерекше және жалпы, маңыздырақ нәрсе бар. Біз осы елдің, осы үлкен әлемнің бір бөлігі болғанымызды мақтан тұтамыз. Менің шағын Отаным – Атбасар қаласы. Міне, біз алғаш қадам басқан, алғашқы сөзді айтқан, алғашқы қуаныштар мен алғашқы реніштерді білген қала, ауыл немесе ауыл, көше мен туған үй. Бәлкім, есейген сайын ұлан-ғайыр
Отанымызды, елімізді тереңірек бағалайтын, сүюіміз мүмкін. әрине, әрқайсымыз жүрегіміздің терең түкпірінде өз елімізге деген шынайы сүйіспеншілікті сезінеміз. Бірақ менің ойымша, қазір бұл біздің кішкентай Отанымыз, ата-әжелеріміздің, ата-әжелеріміздің мекені, бізге әлдеқайда жақын, қымбат және түсінікті. Осы Отанды ойлай отырып, біз ең ерте балалық шақ туралы ойлаймыз. Осы сәттерде менің аяғыма тұруға көмектескен анамның қолдары есіме түседі; пештен жаңа ғана шығарылған әже пирогтарының таныс және ерекше иісі; бесік жыры мен жұмбақ та қызықты балалар әңгімелері. Қай отанның қымбат екенін айту қиын – кіші ме, үлкен ме. Меніңше, Отанның үлкені де, кішісі де бірдей, мен оны сүйемін.. Оның үстіне, бұл ажырамас тұтас дүние деп білемін. Бізді қоршаған бүкіл әлем – бәрі Отан.

МОЯ РОДИНА

Моя душа любовью дышит,

Когда я звуки гимна слышу.

И в школе учат нас всегда

Чтить гордость нашу  на века!

Мой  Казахстан, люблю я всей душой,

Цвет неба нежно-голубой

И солнца яркого лучи

У нас на флаге горячи!

Твой символ – птица, пусть всегда

Дает нам мудрость на века!

Твои мы патриоты, Казахстан!

Ведь ты один из многих стран,

 Где дети счастливо живут,

О символах рассказ ведут!